ایده پردازی ۱۴

فراسوی واقعیت

در فراسوی واقعیت

دقیقا آن طرف دریای وابستگی

پدری بود فارغ از باد خطا

زندگی می کرد در نور

گذر روز نبود

گذر فکر و عمل بود

زمان به شرط رشد میگذشت

پدر قصه ی ما

در تلاش مستمر

قفس رشد درید

و با اشتیاق

از لب دریا پرید

در طلب  بهشتی نو، ترک دنیای خود کرد، از قضا به دنیای واقعی رسید و مردمان بسیار بدید

پدر در خنکای تاریکی، طلب خواب بکرد

وسط خواب که بود. دو بالش دزدیدند

پدر خوب ما، در قفسی دیگر شد، قفسی فارغ از احد و وفا

چه بدی ها بدید

چه جفاها کشید

همه ی وقت سوالش این بود

که در این کشور دور

هزاران سال است

که زمان جور دگر میگذرد

گذر فکر و عمل هیچ نبود

گذر نفس درون بود

هرکسی در پی تسخیر بهشت

دل به صحرا میزد

غافل از لذت نور در صبح صبا

غافل از قهقهه ی کودک زرد

غافل از هرچه که خبر از صلح میداد