فتح زمان

این اثر نتیجه فکر کردن به یک ایده بود.( ایده ی شماره ی ۳ بخش ایده پردازی)

خلق یک اثر هنری و به ویژه استفاده از رنگ ها همیشه برای من مراحلی از حس غرق شدن در پروسه ی نقاشی را به همراه داشته است. این حس غرق شدگی همیشه برای من راز آلود بوده و هست. مرحله ای است از لحظه ی حال که دیگر زمان ارزش خودش را از دست می دهد و من به معنای کلمه غرق در معانی و مفاهیم نقاشی می شوم. اثر “فتح زمان” را با این نیت شروع کردم که بزرگترین نقاشی مداد رنگی ممکن را برای خودم خلق کنم تا فرصت زیادی برای تجربه غرق شدن داشته باشم. تا با مفهوم تسخیر زمان بیشتر آشنا بشوم. مداد رنگی آزادی قلم زیادی ندارد، بنابراین برای بداهه پردازی با مدادرنگی، ذهن و دست من تا سطح قابل قبولی باید غرق در ناخودآگاه می شدند تا جریان نقاشی من ادامه پیدا می کرد. کار سختی بود و البته که تکمیل این نقاشی بیشتر از هشت ماه زمان برد. با این حال هنگام پایان نقاشی بیشترین چیزی که من در نقاشی حس کردم، همین جریان داشتن بود. جریان رنگ ها. انگار که همه چیز در هم تنیده باشد . جزئی از جزء دیگر جدا نبود و همین نقطه ی قوت این اثر شد. من در این اثر هشت ماه را تبدیل به بی نهایت کردم و این برای من به معنی فتح زمان است.