آرامش کویر

این روایت یک رویاست. رویای یک شب آرام کویری. تصویری از افکار غیر مرتبط  در کنار هم که هنگام خواب می بینیم.

قهوه را بی هدف بر روی کاغذ ریختم و ساعت ها روی نقش های حاصل از قهوه با راپید خط کشیدم و غرق در داستان کویرم شدم. درون کویر من یک دختر خوابیده است که دورش را دیو ها، ستاره های کویر، سکوت، نیستی و هر چیزی که برای من این معنی رو می داد احاطه کرده است.

گاهی اوقات در زندگی اتفاق های بدی برایمان می افتد که توضیحی برای آن ها نداریم. شروع این اثر بعد از یکی از آن اتفاق ها بود و زمانی را برای من فراهم کرد که بتوانم از بالا به اتفاقی که برای خودم افتاده بود بیشتر فکر کنم. بنظرم یکی از فواید مشاهده کردن خودمان از بالا، التیام پیدا کردن زخم هایمان است. چونکه آدم ها اگر حتی مرتکب غیر قابل بخشش ترین خطاها ی انسانی هم شده باشند، در نهایت اگر خودشان بپذیرند میتوانند خودشان را ببخشند. هر انسانی موظف است که خودش رو بخاطر اشتباهاتش ببخشد و دوباره از اول شروع کند و سعی در اصلاح خودش داشته باشه. بغیر از این اگر بود، آیا میشد نام انسان را روی ما گذاشت؟