بله، من هستم

خطوط در هم تنیده، ناخودآگاهانه دست من را به سمت کشیدن چهره ی یک فرد در هم تنیده راهنمایی کردند.

این اثر به صورت کاملاً بداهه کشیده شد، در واقع کشیدنش تمرینی بود برای اینکه یاد بگیرم از کشیدن هیچ خطی در زندگی نترسم. خلق اینگونه آثار دو مرحله دارد که دائم در کنار هم تکرار می شوند. اولین مرحله غرق شدن در پروسه ی نقاشی کردن است (بدون هیچ فکری راجع به نتیجه ی اثر) و بعد از اینکه صفحه ی سفید تا حدودی پر شد، مسیری که ناخودآگاه  پیش رفته را باید کشف کرد، به این معنی که نقاشی رو از دور نگاه کرد و به این فکر کرد که نقاشی چطور ادامه پیدا کند. و تمام این مراحل برای هنرمند مملو از حس لذت است. اشتباه در این سبک هنری برای من معنایی ندارد و آزادی به معنای واقعی در کل نقاشی وجود دارد چون من خالق مطلق آن هستم.